HAVANA DEKLARASYONU

Havana Deklarasyonu

Amerika’nın özgür bir toprağı olan Küba’da, egemenlik üzerinde değişmez hakkını fiilen kullanan ve seçim hakkını doğrudan doğruya ve açık bir şekilde kullanan halk Jose Marti’nin heykeli etrafında milli bir meclis halinde toplanmış bulunmaktadır.
Kendini aynı zamanda Bizim Amerika halklarının da tercümanı Küba halkının milli meclisi kendi adına aşağıdaki noktaları açıklar:
Milli Meclis kendi kaderini tayin etme hakkına, kıtanın kardeş milletlerinin egemenlik ve haysiyetine tecavüz eden Amerikan emperyalizmi tarafından dikte ettirilmiş “San Jose de Costa Rica” adındaki Deklarasyonu açık bir şekilde ve bütün yönleri ile mahkum eder.
Meclis aynı zamanda Amerikan emperyalizminin, yüz yıldan fazla bir süredir Latin Amerika ülkelerinin kendi işleri üzerinde uyguladığı açık ve caniyane müdahaleleri de enerjik bir şekilde mahkûm eder. Bu ülkeler defalarca kendi topraklarının Meksika’da, Nikaragua’da, Haiti’de, Dominik ya da Küba’da istila edildiğini görmüşlerdir. Yankee emperyalistleri yırtıcılıklarının etkisiyle Teksas gibi geniş zengin bölgeleri, Panama Kanalı gibi esas bakımından stratejik değerde olan merkezleri ele geçirmiş, Porto Rico gibi tüm ülkeleri işgal etmişlerdir ve nihayet (Amerikan) deniz piyadesi kadınlarımızla, kızlarımızla utanılacak bir davranışta bulunmuş ve Küba tarihinin en temiz sembolü olan Jose Marti’nin resimlerine saldırmakta tereddüt etmemiştir. (...)
Halkın Milli Meclisi, Jose Marti’nin önceden görmüş olduğu üzere, gözü doymaz emperyalistlerin “egemenliğini Amerika’ya yaymak” ve yine Jose Marti tarafından belirtildiği gibi böylece borçlar, kanallar ve demiryolları zehiri”ni daha iyi aşılamak yolunda bugüne kadar yararlanılan Monroe Doktrini’nin muhafazası ile ilgili çabaları reddeder.
Küba Halkı’nın Milli Meclisi şu noktaları mahkum eder:
- Washington’un emirleri karşısında eğilmek için kendi halklarının sesini duymayan hükümetleri,
- Oligarşilere bağlı ve baskıcı emperyalizm politikası tarafından ele geçirilen yayın organlarının sistemli bir şekilde içine düştükleri aldatmacayı,
- Amerikan ve Washington tröstlerinin gerçek aletleri olan Amerikan basın ajanslarının elindeki haber alma monopolünü,
- Her ülkenin işçi, köylü, entelektüel ve büyük kitlelerin örgütlenip sosyal ve milli istekleri uğruna mücadele etmelerini engelleyen baskı kanunlarını,
- Zenginliklerimizi sürekli olarak yağma eden, işçi ve köylülerimizi sömüren, tasarruflarımızın kanını emen, onları geri bir durumda tutan ve Latin Amerika’nın politikasını kendi amaç ve çıkarlarına tabi kılan emperyalist monopol ve teşebbüsleri,
Nihayet Küba Halkının Milli Meclisi insanların, insanlar ve geri kalmış ülkelerin emperyalist mali sermaye tarafından sömürülmesini mahkum eder;
Küba Halkı’nın Milli Meclisi, ekonomik, politik ve sosyal istekleri uğruna mücadele etmeleri için işçileri, köylüleri, öğrencileri, entelektüelleri, Zencileri, Kızılderilileri gençleri, kadınları ve ihtiyarları görevlendirir; ezilen ve sömürülen milletlerin kendi özgürlüklerini elde etme amacı ile mücadele etmeleri görevini, bulundukları kıta hangisi ve aradaki uzaklık ne olursa olsun bütün ezilen, sömürgeleştirilmiş, sömürülen ya da herhangi bir tecavüzün kurbanı olan bütün halkları desteklemeyi her halk için görev olarak tanır. Dünyanın bütün halkları kardeştirler!
Küba Halkı’nın Milli Meclisi Latin Amerika’nın çok yakın bir zamanda birleşik, başarılı, ekonomilerini Amerikan emperyalizminin eline teslim edilmiş bir av haline sokan ve iyice şartlandırılmış bakanların utanç verecek tarzda despot efendileriyle bir koro teşkil ettikleri milletlerarası toplantılarda seslerini gerçekten duyurmalarına engel olan bağlardan kurulmuş bir halde yürümeye başlayacağına inanmaktadır. Bu amacın gerçekleşmesi için, herbirinin serbest iradesi ve hepsinin birden isteği üzerine kurulmuş gerçek bir dayanışmayı kurma imkânı ülkelerimize sağlayacak olan ortak Latin Amerika kaderi yolundaki çalışma azmini yeniden açıklar. Bu kurtulmuş Latin Amerika için yapılan mücadelede, temsil görevlerini zorbalıkla ele geçiren köleleşmiş seslerin ortasında şimdi, halkların karşı konmaz bir güçteki temiz sesi yükselmektedir. Bu ses kömür ve kalay madeni ocaklarının içinden, fabrikalardan, şeker tasfiyehanelerinden, Zapata ile Sandino’nun varisleri olan roto’lar, cholo’lar, jibaro’ların özgürlük kollarını havaya kaldırdıkları feodal topraklardan yükselen sestir; bu ses öğrencilerimizin, kadınlarımızın, çocuklarımızın ve bilge ihtiyarlarımızın sesidir; bu ses şairlerimizle romancılarımızda yankılanan sestir.
Küba Halkı’nın Meclisi bu kardeş sesine karşılık veriyor: Evet! Küba batmayacaktır!
Küba bugün Latin Amerika’nın ve dünyanın karşısında tarihi yeminini yaparak vaadlerinde sadık kalmayı taahhüt etmektedir.
Ya Vatan, ya Ölüm!
(1959’da Ulusal Meclis’in ilan ettiği deklarasyon)